به گزارش سلامت نیوز به نقل از mindinthemaking، عملکرد اجرایی به فرآیندهایی اشاره دارد که شامل مدیریت افکار، اعمال و احساسات برای دستیابی به اهداف می شود. این مهارت ها امکان در نظر گرفتن دیدگاه های جایگزین و پاسخ به شرایط در حال تغییر (انعطاف پذیری شناختی)، نگه داشتن اطلاعات در ذهن فرد برای استفاده از آن (حافظه کاری) و مقاومت در برابر رفتارهای خودکار و تکانشی (کنترل بازدارنده) را فراهم می کند تا فرد بتواند در درگیر استدلال هدفمند و حل مسئله شود.

آنها از آن دسته مهارت هایی نیستند که کودکان فقط آن را به دست می آورند. این مهارت ها را می توان برای کمک به کودکان و بزرگسالان در زندگی آنها پرورش داد.

چرا یادگیری این مهارت ها اینقدر مهم است؟ مهارت‌های عملکرد اجرایی بالاتر با موفقیت در مدرسه و زندگی - سلامتی و ثروت در بزرگسالی - مرتبط است. در حالی که علم به ما می‌گوید که توسعه این مهارت‌ها در سالهای اولیه زندگی حیاتی است، می‌توان آن‌ها را در طول زندگی نیز توسعه داد.

7 مهارت ضروری زندگی MITM چیست؟

مهارت های زندگی بر اساس کارکردهای اجرایی است. آنها ظرفیت های اجتماعی، عاطفی و شناختی ما را برای حل مشکل و رسیدن به اهداف گرد هم می آورند. مطالعات نشان داده اند که آنها برای موفقیت در مدرسه و زندگی بسیار مهم هستند.

1.تمرکز و خودکنترلی

کودکان برای رسیدن به اهداف به این مهارت نیاز دارند، به خصوص در دنیایی که پر از حواس‌پرتی و بار اطلاعاتی است. این مهارت شامل توجه، اعمال خویشتن داری، به خاطر سپردن قوانین و انعطاف پذیری تفکر می شود.

زندگی امروز می‌تواند استرس‌زا باشد و مهارت تمرکز و کنترل خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا سعی می‌کنیم هر روز همه چیز را انجام دهیم. مطالعات نشان می دهد که کودکان دارای این مهارت بیشتر از تجربیات و تمرینات آموزشی یاد می گیرند، پیشرفت تحصیلی بهتری دارند، از دانشگاه فارغ التحصیل می شوند و در بزرگسالی سلامت و رفاه اقتصادی بهتری را تجربه می کنند.

تمرکز و خود کنترلی شامل مهارت های عملکرد اجرایی، از جمله توجه (تمرکز) می شود. درواقع به خاطر سپردن آنچه باید بدانیم تا بتوانیم از این اطلاعات استفاده کنیم (حافظه کاری)؛ انعطاف پذیر فکر کنیم تا بتوانیم به شرایط در حال تغییر زندگی خود پاسخ دهیم (انعطاف پذیری شناختی) و مقاومت در برابر پاسخ خودکار (کنترل بازدارنده) داشته باشیم تا بتوانیم قبل از اقدام فکر کنیم و پاسخ مناسب تری را انتخاب کنیم.

در اینجا چند روش مبتنی بر تحقیق برای کمک به بهبود تمرکز و خودکنترلی کودکان آورده شده است:

روتین های روزمره

• هنگام چیدن شام، تا کردن لباس‌ها یا انتظار در صف فروشگاه، بازی‌هایی را با کودکان انجام دهید که شامل توجه به جزئیات است.
• برای مصال با در دست گرفتن یک اسباب بازی و تشویق کودکان به پیدا کردن اسباب بازی های مشابه برای کنار گذاشتن، توج آنها را تقویت کنید.

فعالیت های آموزشی 

• همانطور که یک آهنگ آشنا را با هم می خوانید، مکث کنید و کلمه ای را کنار بگذارید تا کودکان بتوانند از حافظه کاری خود برای اضافه کردن کلمه گمشده استفاده کنند.
• هنگام خواندن یا گفتن یک داستان، از آنها بخواهید پیش بینی کنند که چه اتفاقی خواهد افتاد. آنها باید توجه دقیقی به این موضوع داشته باشند.
• با انجام بازی هایی که شامل «ایست» و «برو» هستند، مانند چراغ قرمز، چراغ سبز یا صندلی های موزیکال، به تمرین خودکنترلی کمک کنید.
• به آرامی با موسیقی سریع و سپس به سرعت با موسیقی آهسته برقصید تا به کودکان کمک کنید تمرکز کنند و از کنترل خود استفاده کنند!

راهکارهای دیگر

• اگر کودکان به طور مداوم با چیزهای خاصی، مانند جابجایی ها یا نوبت گرفتن، به چالش کشیده می شوند، از آنها بخواهید برنامه خود را برای نحوه مدیریت موقعیت ارائه دهند. 
• آنها را تشویق کنید که وقتی اشتباه می کنند به تلاش ادامه دهند تا یاد بگیرند که اشتباه کردن بخشی طبیعی از یادگیری است.

2. درک موقعیت

این مهارت شامل درک آنچه دیگران فکر می کنند و چه احساسی دارند و مبنایی برای درک کودکان از نیات والدین، معلمان و دوستان است. کودکان با این مهارت کمتر درگیر درگیری می شوند.

این مهارت بسیار فراتر از همدلی است: شامل دیدن چیزها به گونه‌ای است که دیگران آن‌ها را می‌بینند: علایق، ناپسندی‌ها، احساسات و افکارشان و شامل مهارت های عملکرد اجرایی، از جمله به خاطر سپردن نحوه پاسخ دیگران (حافظه کاری)، مهار افکارمان برای درک دیدگاه های دیگران (کنترل بازدارنده)، مشاهده موقعیت ها به روش های مختلف (انعطاف پذیری شناختی)، و در نظر گرفتن افکار و احساسات دیگران (تعمل) می شود.

درک موقعیت و بررسی زوایای مختلف با گذشت زمان در کودکان پدیدار می شود اما نیاز به تشویق دارد. کودکانی که دارای مهارت‌های درک موقعیت هستند، بیشتر با مدرسه سازگار می‌شوند، آنچه را که از طریق خواندن و نوشتن می‌آموزند درک می‌کنند و با تعارض کمتر، روابط مثبت ایجاد می‌کنند.

در اینجا چند روش مبتنی بر تحقیق برای کمک به بهبود دیدگاه کودکان آورده شده است:

روتین های روزمره

• در طول روز، کودکان را تشویق کنید تا در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند و تشخیص دهند که این افکار چگونه با آنچه دیگران ممکن است فکر و احساس کنند متفاوت است.

فعالیت های آموزشی بازیگوش

• هنگام خواندن یا قصه‌گویی، از کودکان سؤالات باز درباره شخصیتی بپرسید: «به نظر شما او چه احساسی دارد؟ به نظر شما چرا او این احساس را دارد؟» بنابراین آنها می توانند دیدگاه شخصیت را درک کنند.
• کودکان را تشویق کنید تا افکار و احساسات خود را از طریق نمایش داستان، گفتن داستان، ساختن هنر یا رقص بیان کنند.

راهکارهای دیگر

• از کودکان در گوش دادن به نظرات و احساسات دیگران در مورد یک تجربه مشترک حمایت کنید.
• به کودکان کمک کنید تا یاد بگیرند که از کلمات برای بیان احساسات خود استفاده کنند و از این استراتژی به جای اعمال فیزیکی استفاده کنند.
• راه‌هایی برای حل تعارض با یک کودک دیگر با کمک یک بزرگسال ایده بگیرید.

3.برقراری ارتباط

بسیار بیشتر از درک زبان، خواندن، نوشتن و صحبت کردن، برقراری ارتباط، مهارت تعیین این است که فرد می‌خواهد با چه چیزی ارتباط برقرار کند و درک کند که دیگران چگونه آن را درک خواهند کرد. این مهارتی است که معلمان و کارفرمایان احساس می‌کنند که امروزه بیش از همه فاقد آن است.

کودکان از بدو تولد برای برقراری ارتباط آماده می شوند. مهارت های ارتباطی با رشد و یادگیری به رشد خود ادامه می دهند. برقراری ارتباط با مهارت های عملکرد اجرایی، از جمله توجه به منظور تعیین آنچه می خواهیم ارتباط برقرار کنیم (تمرکز)؛ فکر کردن در مورد اینکه چگونه ارتباطات ما توسط دیگران درک خواهد شد (انعطاف پذیری شناختی) و با جایگزین کردن چیزی که می‌خواهیم بگوییم با روش دیگری برای بیان خودمان، به خصوص اگر رویکرد اصلی ما مؤثرترین راه برای برقراری ارتباط نباشد (کنترل بازدارنده) مرتبط می شود.

بچه‌ها مهارت ارتباط برقرار کردن زندگی را زمانی یاد می گیرند که در مکالمه‌های رفت و برگشتی  از طریق کلمات، حرکات یا نمادها  یاد می اموزند و به نحوه درک آن توسط دیگران توجه می‌کنند تا بتوانند به گفتگو ادامه دهند.

در اینجا چند روش مبتنی بر تحقیق برای کمک به کودکان برای بهبود مهارت های زندگی در برقراری ارتباط آورده شده است:

روتین های روزمره

• در طول روز مانند یک گوینده ورزشی رفتار کنید و آنچه را که انجام می دهید را روایت کنید تا کودکان بتوانند کلمات و معنا را به تجربیات روزمره بچسبانند.
• از زبان غنی و متنوع استفاده کنید و اگر به بیش از یک زبان صحبت می کنید، از آن نیز استفاده کنید!

فعالیت های آموزشی 

• از کودکان بخواهید با ساختن یک نقاشی یا قصه گویی یک تجربه را بازگو کنند.
• به کودکان کمک کنید تا تصاویر را در کتاب ها شناسایی و برچسب گذاری کنند.
• یک ورزش یا بازی انجام دهید که در آن کودکان باید به آنچه دیگران در بازی انجام می دهند پاسخ مناسبی بدهند.
• از بچه ها دعوت کنید تا شخصیت ها را بازی کنند تا داستانی تعریف کنند.

راهکارهای دیگر

• کودکان را تشویق کنید تا در مورد آنچه می خواهند با آنها ارتباط برقرار کنند فکر کنند.
• از بچه‌ها بخواهید به حرف‌های دیگران گوش دهند و مکالمات «تعاملی» را تمرین کنند، جایی که به نوبت صحبت می‌کنند.

4.ایجاد ارتباطات

پی بردن به اینکه چه چیزی یکسان است، چه چیزی متفاوت است و  طبقه بندی آنها در زندگی کودک نقش زیادی دارد. ایجاد ارتباطات غیرعادی هسته اصلی خلاقیت است و کودکان را فراتر از دانستن اطلاعات به سمت استفاده خوب از اطلاعات سوق می دهد.

مهارت زندگی در ایجاد ارتباطات محوری برای یادگیری است. توانایی ایجاد اتصالات زیربنای توانایی دیدن این است که نمادها - مانند اعداد، حروف و کلمات - مخفف اشیاء واقعی هستند (نمایش نمادین). ایجاد ارتباط شامل مهارت‌های عملکرد اجرایی می‌شود، از جمله ترسیم بر روی آنچه می‌دانید (حافظه کاری)، تشخیص اینکه چه چیزی یکسان است و چه چیزی متفاوت است (انعطاف‌پذیری شناختی) و مرتب‌سازی این موارد در دسته‌ها (کنترل بازدارنده).

همه کودکان و بزرگسالان می توانند از بهبود ظرفیت خود برای ایجاد ارتباطات معمولی و غیرمعمول - یکی از اجزای اصلی خلاقیت - بهره ببرند.

در اینجا چند روش مبتنی بر تحقیق برای کمک به کودکان در بهبود مهارت زندگی در ایجاد ارتباط آورده شده است:

روتین های روزمره

• زمان صرف غذا زمان بسیار خوبی برای ایجاد ارتباط است. از بچه ها بپرسید که چند نفر در شام خواهند بود، بنابراین به چند چنگال یا دستمال سفره روی میز نیاز دارند: سپس نماد آن عدد را به آنها نشان دهید.
• در حین لباس پوشیدن، از بچه ها دعوت کنید تا دو تکه لباس را انتخاب کنند و همه ی راه های یکسان و تفاوت آنها را مشخص کنید.
•  برای بیرون رفتن برنامه ریزی می کنید؟ از کودکان بخواهید به سه چیز که می بینند اشاره کنند، سپس بپرسید که چه چیزی در آنها شبیه است. ادامه دهید و چیزهای جدیدی پیدا کنید که مشابه و متفاوت هستند. این یک راه عالی برای یادگیری نحوه ایجاد ارتباط است.

فعالیت های آموزشی 

• کلمات کودکان را همانطور که می گویند بنویسید تا ارتباط بین آنچه می گویند و کلمات نوشته شده را ببینند.
• کودکان را به بازی های مرتب سازی دعوت کنید که در آن چیزهای بزرگ را در یک گروه و چیزهای کوچک را در دسته ای دیگر قرار دهند. سپس قوانین را تغییر دهید و بر اساس رنگ مرتب کنید.
• «آهنگ را حدس بزنید» را پخش کنید. ریتم یک آهنگ را بزنید و از کودکان بخواهید نام آهنگ را حدس بزنند.

راهکارهای دیگر 

• کودکان را تشویق کنید که به این فکر کنند که چرا اشتباه کردند و چه چیزی می توانند از آن بیاموزند. این کار به آنها کمک می کند تا در مورد ارتباطاتی که در یادگیری ایجاد می کنند فکر کنند.

5.تفکر انتقادی

این مهارت به کودکان کمک می کند تا اطلاعات را تجزیه و تحلیل و ارزیابی کنند تا باورها، تصمیمات و اقدامات آنها را هدایت کند. کودکان برای درک دنیای اطراف و حل مشکلات به تفکر انتقادی نیاز دارند.

این مهارت زندگی جستجوی مداوم برای دانش معتبر و قابل اعتماد برای هدایت باورها، تصمیمات و اعمال است. تفکر انتقادی شامل مهارت های عملکرد اجرایی، از جمله استفاده از آنچه می دانید برای جستجوی اطلاعات (حافظه کاری)، مشاهده اطلاعات به روش های جدید در حالی که به دنبال تعمیق درک خود هستید (انعطاف پذیری شناختی)، و نه به صورت خودکار و بازگشت به اطلاعات قدیمی، بلکه با استفاده از اطلاعاتی که به دست آورده اید (کنترل بازدارنده) است.

تفکر انتقادی برای درک جهان و حلال مشکل ضروری است. این یک مسیر رشدی را دنبال می کند و در طول زمان در کودکان ظاهر می شود، اما استفاده از آن باید ترویج شود.

در اینجا چند روش مبتنی بر تحقیق برای کمک به بهبود تفکر انتقادی کودکان آورده شده است:

روتین های روزمره

از یک فرآیند حل مسئله برای کمک به کودکان با مشکلات روزمره (مانند دعوا بین دوستان) استفاده کنید:

• مشکل را بیان کنید: «وقتی از دوستت ناراحت شدی، آن را دوست نداشتی و دوستت هم آن را دوست نداشت.»
• کودکان را در ارائه راه حل ها مشارکت دهید: چه ایده هایی دارید که به شما کمک می کند وقتی ناراحت می شوید آرام شوید؟
• از کودکان بخواهید ایده هایی را فهرست کنند. همه آنها را بنویسید.
• هر راه حل را ارزیابی کنید و از بچه ها بخواهید که در مورد اینکه آیا برای آنها و بزرگسالان مفید است یا خیر فکر کنند.
• یکی را برای امتحان انتخاب کنید. ببینید تاثیری دارد یا خیر اگر اینطور نیست، از مجازات یا قضاوت خودداری کنید و دوباره برای شناسایی راه حل جدید بپردازید.

فعالیت های آموزشی 

• به نوبت داستانی ماجراجویی را با پیچ و تاب تعریف کنید: پس از شروع داستان، بگویید «اوه نه. مشکلی هست!» مشکل را به اشتراک بگذارید و ببینید کودکان چه راه حل های تخیلی و متفکرانه ای ارائه می دهند.
• از کودکان دعوت کنید تا بازی های نقش پذیر بازی کنند که در آن کارآگاه هستند و باید معماها را حل کنند.

راهکارهای دیگر 

وقتی کودکان سوالی می پرسند که در آن می توانند پاسخ آن را بیابند، بلافاصله پاسخ ندهید. به آنها کمک کنید تا پاسخ را برای خودشان دنبال کنند تا کنجکاوی و تفکر انتقادی آنها برانگیخته شود.

• بگویید "من تعجب می کنم که چگونه می توانیم پاسخ این سوال را پیدا کنیم؟" و ببینید آیا کودکان ایده هایی دارند یا خیر.
• اگر ایده ای ندارند، با پرسیدن سوال، آزمایش، جستجوی کتاب یا اینترنت با هم آنها را راهنمایی کنید.
• از آنها بخواهید به جای اینکه به آنها بگویند چیزی درست یا غلط است، پاسخ هایشان را ارزیابی کنند. با هم به جواب برسید!

6.پذیرش چالش ها

زندگی پر از استرس و چالش است. همه بزرگسالان و کودکان با یادگیری نحوه مدیریت پیشگیرانه تجارب استرس زا از مهارت زندگی در مواجهه با چالش ها بهره خواهند برد. به کارکردهای اجرایی می‌پردازد،  در واقع به‌طور خودکار به سمت (کنترل بازدارنده) نروید، بلکه به جای تأمل در تجربه یا موقعیت (انعکاس) و انعطاف‌پذیری در فکر کردن به راه‌حل‌های بررسی و حل مشکل (انعطاف‌پذیری شناختی) برسید.

در اینجا چند روش مبتنی بر تحقیق برای کمک به کودکان برای بهبود مهارت زندگی در مواجهه با چالش ها آورده شده است:

روتین های روزمره

• روال های روزمره می تواند چالش برانگیز باشد. لحظات آرامی را انتخاب کنید تا به کودکان کمک کنید در هنگام استرس چه کاری انجام دهند برنامه ریزی کنند. سعی کنید با هم داستانی بسازید که شامل ایده‌هایی برای اینکه بچه‌ها چگونه می‌توانند با این چالش‌ها کنار بیایند مانند ایجاد یک آهنگ سرگرم‌کننده برای خواندن هنگام خداحافظی، باشد. سپس وقتی همه چیز استرس زا شد، برنامه را امتحان کنید.

فعالیت های آموزشی 

• هنگام ساختن هنر، کودکان را تشویق کنید تا در خلق چیزی پافشاری کنند، حتی اگر آنطور که آنها می‌خواستند پیش نرود. به آن‌ها کمک کنید تا استراتژی‌هایی بیابند که می‌تواند مشکلشان را حل کند، مانند نقاشی روی چیزی که دوست ندارند با رنگ سفید و شروع دوباره.
• به کودکان کمک کنید در صورت شکست در بازی، احساسات خود را مدیریت کنند. به آنها یادآوری کنید که بهترین خود بودن پیروزی واقعی است.

راهکارهای دیگر

• کودکان را تشویق کنید تا از یک فرد مورد اعتماد برای مدیریت یک موقعیت سخت کمک بخواهند.
• سعی کنید مشکلات مشترک را حل کنید. با کودکان در مورد آنچه در گذشته موثر بوده است صحبت کنید.
• کودکان را تشویق کنید تا درک کنند که نگرش آنها اهمیت دارد. هنگامی که در حال مبارزه هستند به آنها یادآوری کنید که نکته مهم ادامه یادگیری و بهبود است نه اینکه کارها را دقیقاً درست انجام دهند.

7.یادگیری هدایت شده

با تعیین اهداف و راهبردهایی برای یادگیری، کودکان برای تغییر جهان آمادگی بیشتری پیدا می کنند. این مهارت به کودکان کمک می کند تا کنجکاوی ذاتی خود را برای یادگیری تقویت کنند و به آنها کمک می کند تا پتانسیل های خود را درک کنند.

تعیین اهداف و استراتژی‌ها برای یادگیری، کنجکاوی ذاتی کودکان را برای یادگیری تقویت می‌کند و به آنها کمک می‌کند تا با تغییر جهان، آمادگی بیشتری برای تغییر داشته باشند. در واقع از طریق یادگیری است که می‌توانیم پتانسیل‌هایمان را درک کنیم.

مهارت زندگی یادگیری خودراهبر و متعهدانه به مهارت های عملکرد اجرایی نیاز دارد، از جمله اینکه به صورت خودکار پیش نروید، بلکه به جای آن به تجربه یا موقعیت فکر کنید و اهدافی را تعیین کنید و در جهت آنها کار کنید (کنترل بازدارنده). 

ترویج یادگیری خودراهبری و مشارکتی

در اینجا برخی از عوامل مبتنی بر تحقیق توضیح داده شده است که در بهبود مهارت زندگی یادگیری خودراهبری و مشارکتی اهمیت دارند:

• به کودکان کمک کنید تا روابط قابل اعتمادی برقرار کنند که باعث ارتقای یادگیری می شود. روابط سوخت یادگیری هستند.
• به کودکان کمک کنید تا اهداف یا خواسته های خود را تعیین کرده و در جهت رسیدن به آن تلاش کنند، و با کاوش در مورد آنچه به آنها علاقه دارد شروع کنید.
• کودکان را به روش هایی در یادگیری مشارکت دهید که از ظرفیت های اجتماعی، عاطفی و شناختی آن ها استفاده کند. کودکان زمانی که به طور کامل درگیر هستند، بهتر یاد می گیرند.
• با گسترش تفکر و ارائه تجربیات و اطلاعات جدید که بر اساس علایق آنها است، به توسعه و گسترش یادگیری کودکان کمک کنید.
• به کودکان کمک کنید آنچه را که یاد گرفته‌اند تمرین کنند، ترکیب کنند، تعمیم دهند و به اشتراک بگذارند تا ایده‌های مختلف را گرد هم بیاورند و از آموخته‌های خود استفاده کنند.
• به کودکان کمک کنید تا با ایجاد فضاهای امن که در آن می توانند به جای تمرکز بر نقاط ضعف، به روش هایی بیاموزند که بر روی نقاط قوت خود تمرکز کنند، به طور فزاینده ای نسبت به یادگیری خود پاسخگو باشند.